درد دلهای دانشجویان جوشکاری:
چه گویم که ناگفتنم بهتراست.......
ازکجا شروع کنم و از چه بگویم، از بی مهری ها و بد قولی های مسئولین یا از تبعیض های آنها که همه وهمه دست به دست هم داده اند تا این دانش آموختگان رشته جوشکاری با دلسردی از این رشنه یاد کنند.
نامهربانی های مسئولین ومدیران به جهت این که هیچ توجهی به دانش آموختگان رشته جوشکاری نمی کنند.
به عنوان مثال افراد با مدرک تحصیلی در رشته ساخت وتولید مسئولیت کارگاه های جوشکاری را برعهده می گیرند ویا دانش آموختگان رشته مکانیک سرپرستی کارگاه جوشکاری راعهده دارمی شوند.جوش از تخصص و دروس تخصصی دانش آموختگان رشته جوشکاری می باشد و بازرسی آن نیز مختص آنها می باشد. چراکه دروس مربوط به بازرسی را گذرانده اند.ولی با این همه انجمن جوشکاری و تست های غیرمخرب ایران به جای حمایت ازاین دانش آموختگان به فکردرآمد زایی بوده و دوره های بازرسی جوش را باهزینه های بالا برگذار می کنند و به هرشخصی بدون توجه به رشته تحصیلی و ازهمه مهم تر بدون توجه به سطح سواد و میزان تحصیلات، آنان را دراین دوره ها فقط به خاطرپول پذیرش می کنند و خیلی راحت گواهی برای فرد صادرمی شود.آیا این می تواند باعث رشد و تعالی صنعت جوشکاری شود؟
باید بگویم که جوشکاری فقط بازرسی نیست بلکه بازرسی جزئی از رشته جوشکاری می باشد که از قرار معلوم برای یک سری افراد ...
اما پاسخ دبیر انجمن تست های غیرمخرب ایران(رضا ایمانیان نجف آبادی) به این سؤال که چرا افرادی که رشته تحصیلی آن ها جوشکاری نیست ویا افرادی که حتی دیپلم هم ندارند با شرکت در دوره های تست های غیرمخرب برای آن ها گواهی صادر می شود(در سمینار استانداردISO3834 در دانشگاه آزاد نجف آباد) گفت:
باز هم سؤال تکراری؛شما اگر این توانمندی را دارید با آن ها رقابت کنید و به حق خودتان برسید.
در جواب باید بگویم چرا کسی که دانش آموخته این رشته می باشد و 3 واحد تست های غیرمخرب در دوره کاردانی و 3 واحد در دوره کارشناسی می گذراند،به اندازه دوره های شما که هر کدام به مدت 3-4 و نهایتاً 7 روز می باشد ارزش ندارد که دوباره باید وجه قابل توجهی را بپردازد و در دوره های بازرسی شرکت نماید. آیا این رفتار شما مبنی بر بی ارزش کردن تحصیلات عالی کشور نیست؟
آیا کسی که با لیسانس کشاورزی و یا با مدرک دیپلم انسانی ویا سیکل در این دوره ها شرکت می کند، توانایی پذیرش عملیات حرارتی را دارد ویا اطلاعات متالورژیکی را دارد.به عینه در یک دوره که حضور داشتم دیدم که یک فرد با مدرک دیپلم در این دوره شرکت کرده بود که می گفت اصلاً این مطالب را درک نمی کند و این افراد در دور اول آزمون کتبی مردود می شوند ولی در دور بعدی به راحتی از آزمون نمره حدنصاب را کسب می کنند... .
گلایه دیگراز مسئولین آموزشی کشوراست که رشته جوشکاری با این بزرگی وهمیت هنوزمشخص نیست که جزء زیرگروه کدام شاخه می باشد.در دوره کاردانی زیرگروه مکانیک و ساخت تولید-جوشکاری می باشد.ودر دوره کارشناسی زیرگروه مکانیک و در دوره کارشناسی ارشد زیر گروه مواد (متالورژی) می باشد. وهمین است که موجبات عقب ماندگی صنعت جوشکاری رافراهم می کند وهمچنین دانش آموختگان مواد که در رشته جوشکاری فعالیت می کنند آن را بسوی مواد سوق می دهند.
همجنین نبود اساتید مجرب که تخصص شان جوشکاری باشداست از دیگر مشکلات این رشته می باشد.
عابدین مهدیخانلو
اینجانب مدرک رشته مهندسی جوشکاری را دارم و برای گرفتن این مدرک چهار سال تلاش کردم و به اعضای حیاتی بدنم از جمله مغز، چشم، زبان، و دست وپاهایم در جهت کسب این مدرک فشارهای زیادی آورده ام .
اکنون که مدرک را گرفته ام به هر کجا که برای کار می روم یا اهمیت نمیدهند و یا با بی توجه ای به مدرکم پیشنهاد کارگری را می دهند .
من در مواجه با این رفتار یک سوال بزرگ برایم پیش می آید:
"آیا من که چهار سال درس خوانده ام با آن کارگر ساده ای که سیکل هم ندارد در یک رنج هستیم؟ "
با ایجاد هم چنین سوالی در ذهنم من به این باور میرسم که اگر چهار سال درس خواندنم را به کارگری ساده می پرداختم تا به امروز تشکیل خانواده داده بودم وشرایط بهتری داشتم،نه اینکه بعد از چهار سال تلاش برای گرفتن مدرک کارشناسی تازه می خواهم همان کاری را انجام دهم که چهار سال پیش هم می شد بدون هم مدرک انجام داد.
ولی "آیا سر انجام افرادی که مدرک می گیرند همین است؟"
اگر سر انجام ما این است پس:" چرا ما درس می خوانیم ؟"
اگرمنظور از درس خواندن فهمیدن مطالب تخصصی در مورد یک رشته خاص است پس:"چرا یک فرد بی سواد در رشته تخصصی من می تواند با چند سوال تمام مدرک مرا زیر سوال ببرد؟چون که او تجربه کاری دارد ولی من نه ؟"
در جامعه کنونی ما می گویند باید سه "پ" را داشته باشی تا موفق شوی :
1.پول 2.پارتی 3.پوروی
"ولی سر انجام آن کسانی که هیچ یک را ندارن چیست؟"کارگری، معتادی، دزدی و انواع کار های مخرب دیگر.
افسوس، که این حرف ها به گوش همه از جمله مسئولین می رسد ولی هیچ اقدامی در جهت این معضل بزرگ انجام نمی دهند.
به جرعت می توانم بگویم یکی از بزرگترین دلایل پیشرفت نکردن کشورمان همین است که آموزش های که به ما می دهند هیچ ارزشی ندارد.
البته به گفته یکی از استادهای خوبم،"ما دانشگاه می آییم و در مقطع های مختلف درس می خوانیم که بهتر فکر کردن را یاد بگیریم"
اما در صنعت به این حرف اهمیت نمی دهند و رزمه یا سابقه کار برای آنها مهم است .ولی
"آیا کسانی که سابقه ندارند نمی توانند کار کنند ؟"
" آیا اگر کسی بخواهد مهارت های فکری و عملی خود را نشان دهد مکانی هست؟"
اگر منطق را در این مسئله مداخله دهیم می بینیم پیشرف ما به اقتصاد ماست و اقتصاد ما به آموزش ماست و آموزش ما هم به عمل ما متکی است واگر این مراحل باهم نباشند می شود، این می شود که اکنون در آن هستیم
اما از طرف خودم به افرادی که همانند من هستند می گویم:
در بیابان گر به شوق کعبه خواهی زد قدم
سر زنش ها گر کند خار مغیلان غم نخور
به امید ایرانی آباد
گشتاسب سعیدیان آخر
